W przestrzeni publicznej funkcjonują różne stereotypy na temat osób LGBTI, dlatego należy pamiętać o poniższych kwestiach:
Mówienie o swoich związkach czy życiu prywatnym nie jest „obnoszeniem się” – osoby w heteroseksualnych związkach nawet nie zauważają tego, że mówią o swoich mężach, żonach lub dzieciach.
Osoby LGBTI, jak wszystkie osoby, są w stanie tworzyć trwałe, stabilne związki oparte na uczuciach.
Osoby LGBTI nie wyglądają, nie ubierają się i nie zachowują się w określony sposób. Orientacja seksualna lub tożsamość płciowa nie wiążą się z jakimś stylem życia lub cechami charakteru.
Nigdy nie należy łączyć homoseksualności (orientacji seksualną nakierowaną na relacje z osobami dorosłymi) z pedofilią (która jest zaburzeniem seksualnym związanym z przejawianiem pociągu seksualnego względem dzieci).
Nie powinno się czynić żadnych założeń co do orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej jakieś osoby.
Zastanów się, czy kwestia orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej mogła wpłynąć na ocenę wiarygodności strony lub świadka?
Europejski Trybunał Praw Człowieka w sprawie Salgueiro da Silva Mouta p. Portugalii (21.12. 1999 r., skarga nr 33290/96) uznał, że odmowa przyznania opieki nad dzieckiem ojcu ze względu na jego homoseksualność naruszyła Europejską Konwencję Praw Człowieka (art. 8 w zw. z art. 14).
Rozważ, czy konieczne jest uwzględnianie w opiniowaniu na potrzeby spraw dotyczących władzy rodzicielskiej lub kontaktów kwestii orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej rodzica i jego/jej bliskich?
Artykuł 18 Konstytucji RP (który mówi o tym, że małżeństwo, jako związek kobiety i mężczyzny, znajdują się pod ochroną i opieką RP) nie powinien być rozumiany jako przepis, który uniemożliwia jakąkolwiek ochronę prawną dla par jednopłciowych i osób LGBTI. Warto zwrócić uwagę na międzynarodowe orzecznictwo dotyczące życia rodzinnego par jednopłciowych.
Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyrokach w sprawach Oliari i inni p. Włochom (21.07.2015 r., skarga nr 18766/11 i in.) i Orlandi i inni p. Włochom (14.12.2017 r., skargi nr 26431/12 i in.) uznał, że Europejska Konwencja Praw Człowieka (art. 8) wymaga zagwarantowania prawnego uznania i ochrony dla par jednopłciowych.
Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie Coman (5.06.2018 r., C-673/16) wskazał na konieczność uznawania skutków małżeństw jednopłciowych w obszarze unijnej swobody przepływu osób, niezależnie od tego, czy w danym państwie jest możliwe zawarcie małżeństwa przez osoby tej samej płci.